Considerations To Know About آبله مرغان سر سفید

Considerations To Know About آبله مرغان سر سفید

Blog Article

این کرم ترمیم‌کننده‌ی رطوبت رسان، دارای خاصیت آنتی باکتریال و رفع خارش پوست است.

برای درمان آبله مرغان می‌توانید از انواع دمنوش های گیاهی ملایم و آرام‌بخش مانند دمنوش بابونه، ریحان مقدس، گل همیشه بهار و بادرنجبویه استفاده کنید.

ضایعات بسیار قرمز، گرم و دردناک، که ممکن است نشانه‌ی عفونت باکتریایی ثانویه باشد.

شما می‌توانید از طریق سایت دکترتو با بهترین پزشکان در ارتباط باشید. در دکترتو علاوه بر سیستم تعیین وقت حضوری امکان مشاوره آنلاین و تلفنی با پزشکان وجود دارد.

مهمترین قسمت درمان آبله مرغان جلوگیری از خراشیدن تاول‌ها توسط فرد است. راه‌های موثر برای جلوگیری از این اتفاق کوتاه نگه داشتن ناخن است.

استفاده از عرق شاطره کاسنی، آب خرفه به همراه سکنجبین، انواع آش ها و سوپ ها، آب لیموشیرین، هندوانه، اسفرزه، آب سیب، خاک شیر، تخم شربتی به دلیل طبع خنک و معتدل آن موجب کاهش عوارض آبله مرغان، شستشوی معده و کاهش تب می شوند.

اگرچه علائم آبله‌مرغان در بزرگسالی بسیار شبیه علائم آن در کودکان است، اما انتظار می‌رود شدت علائم در بزرگسالان بیشتر باشد.

قبل از بررسی و معرفی بهترین لیزر جای جوش آبله مرغان بهتر است کمی بیشتر درباره مسائلی چون ” ایا جای جوش های ابله مرغان می ماند؟ ” و ” علت جای جوش آبله مرغان ” بدانید! حتی یک بار ابتلا به آبله مرغان می‌تواند اسکارهای طولانی مدتی را در تقریباً هر قسمت از بدن شما به خرید واکسن آبله مرغان جای بگذارد.

با این حال در صورت مشاهده هرگونه عارضه پوستی استفاده از دارو را متوقف کنید و با پزشک خود مشورت کنید. 

از آنجا که انرژی آر اف به عمق پوست منتقل می شود، می تواند در درمان جای آبله مرغان موثر باشد.

دوره‌ی بیماری آبله مرغان بین ۵ تا ۱۰ روز است، اما به دلیل وجود ضایعات خارش دار طولانی‌تر به نظر می‌رسد، خوشبختانه جهت درمان آبله مرغان می‌توان اقداماتی را در خانه انجام داد تا زمانی که دوره‌ی بیماری طی شود و بدن بهبود یابد.

پماد آلفا تاثیر بسیار زیادی در درمان انواع زخم‌ها دارد. این پماد ترمیم کننده کاملا طبیعی است. پماد آلفا پوست را به صورت طبیعی بازسازی می‌کند و باعث کاهش التهاب می‌شود.

واکسن شینگلز (زوستاواکس) در دسترس است و برای بزرگسالان مسن توصیه می شود.

آبله مرغان جنینی می‌تواند به مغز جنین آسیب زده و منجر به آنسفالیت، میکروسفالی، هیدروسفالی، کم توانی ذهنی، آسیب به چشم «از بین رفتن آتروفی بینایی، آب مروارید و...» شود. همچنین ممکن است جنین به سایر اختلالت عصبی مانند آسیب‌ به طناب نخاعیه و نقص‌های حرکتی و حسی دچار شود.